ἐκκλησίαρχος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἐκκλησίαρχος < ἐκκλησι(άρχης) + -αρχος < αρχαία ελληνική ἐκκλησία + ἄρχω

Ουσιαστικό

ἐκκλησίαρχος αρσενικό

• (χριστιανισμός) επιστάτης εκκλησίας

  άλλες μορφές: 'κκλησάρχος

Πηγές

• ἐκκλησίαρχος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].