Ἀτταλεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀτταλεύς	οἱ	Ἀτταλεῖς - Ἀτταλῆς*
γενική	τοῦ	Ἀτταλέως	τῶν	Ἀτταλέων
δοτική	τῷ	Ἀτταλεῖ	τοῖς	Ἀτταλεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀτταλέᾱ	τοὺς	Ἀτταλέᾱς
κλητική ὦ!		Ἀτταλεῦ		Ἀτταλεῖς - Ἀτταλῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀτταλῆ1 ή Ἀτταλεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀτταλέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀτταλεύς < Ἀττάλεια + -εύς

Ουσιαστικό

Ἀτταλεύς αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της Αττάλειας (Ἀττάλεια)

Πηγές

• Ἀτταλεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.