Ἀελλώ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἡ	Ἀελλώ
γενική	τῆς	Ἀελλόος & Ἀελλοῦς
δοτική	τῇ	Ἀελλοῖ
αιτιατική	τὴν	Ἀελλώ
κλητική ὦ!		Ἀελλοῖ
3η κλίση, ομάδα 'ἠχώ', Κατηγορία 'φειδώ' όπως «φειδώ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀελλώ < → λείπει η ετυμολογία

Κύριο όνομα

Ἀελλώ θηλυκό

• (ελληνική μυθολογία) η Αελλώ, γυναικείο όνομα, μία από τις άρπυιες

  ※  «Πόντου δὲ καὶ Γῆς Φόρκος Θαύμας Νηρεὺς Εὐρυβία Κητώ. Θαύμαντος μὲν οὖν καὶ Ἠλέκτρας Ἶρις καὶ ἅρπυιαι, Ἀελλὼ <καὶ> Ὠκυπέτη, Φόρκου δὲ καὶ Κητοῦς Φορκίδες <καὶ> Γοργόνες, περὶ ὧν ἐροῦμεν ὅταν τὰ κατὰ Περσέα λέγωμεν…»

  Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (Αʹ, 2,6)

Πηγές

• Ἀελλώ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἀελλώ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.