ἄπελπις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄπελπις	τὸ	ἄπελπι
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπέλπιδος	τοῦ	ἀπέλπιδος
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπέλπιδι	τῷ	ἀπέλπιδι
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄπελπιν	τὸ	ἄπελπι
κλητική ὦ!		ἄπελπις  ή ἄπελπῐ*		ἄπελπι
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπέλπιδες	τὰ	ἀπέλπῐδα
γενική	τῶν	ἀπελπίδων	τῶν	ἀπελπίδων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπέλπισι(ν)	τοῖς	ἀπέλπῐδσι(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπέλπιδας	τὰ	ἀπέλπῐδα
κλητική ὦ!		ἀπέλπιδες		ἀπέλπιδα
* Κατά τη Γραμματική του Smyth, §292, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'εὔελπις' όπως «εὔελπις» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄπελπις < κατά την αρχαία ελληνική εὔελπις (< εὖ ἐλπίς) προσθέτοντας ἄ- στερητικό

Επίθετο

ἄπελπις, -ις, -ι

• (καθαρεύουσα) χωρίς ελπίδες, απελπισμένος