ἄναξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἄναξ < μυκηναϊκή 𐀷𐀙𐀏 wa-na-ka (ϝάναξ)

Ουσιαστικό

ἄναξ αρσενικό, γενική ἄνακτος, (θηλυκό ἄνασσα)

1. άρχοντας, βασιλιάς, κυρίαρχος
2. τιμητικός τίτλος που αποδίδεται σε θεούς, ηγέτες, μέλη της βασιλικής οικογένειας ή γενικότερα σε πολύ σημαντικά πρόσωπα
3. οικοδεσπότης

Συνώνυμα

• ἀνάκτωρ

Συγγενικές λέξεις

• ἀνακτορία
• ἀνακτόριον
• ἀνάκτορον

Πηγές

• «ἄναξ» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἄναξ» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.