ἄγαμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἄγαμος	τὸ ἄγαμον	οἱ, αἱ ἄγαμοι	τὰ ἄγαμα
Γενική	τοῦ, τῆς ἀγάμου	τοῦ ἀγάμου	τῶν ἀγάμων	τῶν ἀγάμων
Δοτική	τῷ, τῇ ἀγάμῳ	τῷ ἀγάμῳ	τοῖς, ταῖς ἀγάμοις	τοῖς ἀγάμοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἄγαμον	τὸ ἄγαμον	τοὺς, τὰς ἀγάμους	τὰ ἄγαμα
Κλητική	ἄγαμε	ἄγαμον	ἄγαμοι	ἄγαμα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀγάμω
Γενική-Δοτική			ἀγάμοιν

Ετυμολογία

ἄγαμος < α- στερητικό και γάμος

Επίθετο

ἄγαμος, -ος, ον

• ανύπανδρος, ανύμφευτος (σπανίως και για γυναίκες, για τις οποίες πιο σύνηθες ήταν ἄνανδρος)

Συγγενικά

• ἀγαμία

Εκφράσεις

• "ἀγαμίου δίκη" δίκη άγαμου στην κοινωνία της Σπάρτης