ἄβατον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄβατον	τὰ	ἄβατᾰ
γενική	τοῦ	ἀβάτου	τῶν	ἀβάτων
δοτική	τῷ	ἀβάτῳ	τοῖς	ἀβάτοις
αιτιατική	τὸ	ἄβατον	τὰ	ἄβατᾰ
κλητική ὦ!		ἄβατον		ἄβατᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀβάτω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀβάτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ἄβατον ουδέτερο

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του ἄβατος

Ουσιαστικό

ἄβατον ουδέτερο

1. ιερός χώρος
2. γενικά χώρος περιορισμένης προσπέλασης, λόγω ιερότητας

Συνώνυμα

• ἄδυτον

Εκφράσεις

• άβατον μοναστηριακό, ή μοναστηριακό άβατον