ἀποπληξία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀποπληξίᾱ	αἱ	ἀποπληξίαι
γενική	τῆς	ἀποπληξίᾱς	τῶν	ἀποπληξιῶν
δοτική	τῇ	ἀποπληξίᾳ	ταῖς	ἀποπληξίαις
αιτιατική	τὴν	ἀποπληξίᾱν	τὰς	ἀποπληξίᾱς
κλητική ὦ!		ἀποπληξίᾱ		ἀποπληξίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀποπληξίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀποπληξίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀποπληξία < ἀποπλήσσω < ἀπό + πλήσσω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pleh₂k- (χτυπώ)

Ουσιαστικό

ἀποπληξία θηλυκό

1. τρέλα, παραφροσύνη
2. (ιατρική) αποπληξία

Άλλες μορφές

• ἀποπληξίη