ἀπολογητικός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀπολογητικός	ἡ	ἀπολογητική	τὸ	ἀπολογητικόν
γενική	τοῦ	ἀπολογητικοῦ	τῆς	ἀπολογητικῆς	τοῦ	ἀπολογητικοῦ
δοτική	τῷ	ἀπολογητικῷ	τῇ	ἀπολογητικῇ	τῷ	ἀπολογητικῷ
αιτιατική	τὸν	ἀπολογητικόν	τὴν	ἀπολογητικήν	τὸ	ἀπολογητικόν
κλητική ὦ!		ἀπολογητικέ		ἀπολογητική		ἀπολογητικόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀπολογητικοί	αἱ	ἀπολογητικαί	τὰ	ἀπολογητικᾰ́
γενική	τῶν	ἀπολογητικῶν	τῶν	ἀπολογητικῶν	τῶν	ἀπολογητικῶν
δοτική	τοῖς	ἀπολογητικοῖς	ταῖς	ἀπολογητικαῖς	τοῖς	ἀπολογητικοῖς
αιτιατική	τοὺς	ἀπολογητικούς	τὰς	ἀπολογητικᾱ́ς	τὰ	ἀπολογητικᾰ́
κλητική ὦ!		ἀπολογητικοί		ἀπολογητικαί		ἀπολογητικᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπολογητικώ	τὼ	ἀπολογητικᾱ́	τὼ	ἀπολογητικώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπολογητικοῖν	τοῖν	ἀπολογητικαῖν	τοῖν	ἀπολογητικοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπολογητικός < ἀπολογέομαι / ἀπολογοῦμαι

Επίθετο

ἀπολογητικός

• που είναι κατάλληλος για υπεράσπιση, για απολογία, υπερασπιστικός, απολογητικός

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἀπολογέομαι και λέγω