ἀνόρεκτος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἀνόρεκτος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ἀνόρεκτος

Επίθετο

ἀνόρεκτος (σε χρήση και σήμερα)

1. που δεν έχει όρεξη
2. απαράδεκτος

Άλλες μορφές

• ἀνόρεχτος

Συγγενικά

• ἀναροξιά
• ἀνορεκτῶ
• ἀνορεξία
• ἀνορεξιά
• ἀνορεξιάζω
• κακόρεξος
• → και δείτε τις λέξεις ὀρέγομαι και ὀρεξη

Πηγές

• ἀνόρεκτος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 
• ἀνόρεκτος σελ.233, Τόμος 2 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀνόρεκτος	τὸ	ἀνόρεκτον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀνορέκτου	τοῦ	ἀνορέκτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀνορέκτῳ	τῷ	ἀνορέκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀνόρεκτον	τὸ	ἀνόρεκτον
κλητική ὦ!		ἀνόρεκτε		ἀνόρεκτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀνόρεκτοι	τὰ	ἀνόρεκτᾰ
γενική	τῶν	ἀνορέκτων	τῶν	ἀνορέκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀνορέκτοις	τοῖς	ἀνορέκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀνορέκτους	τὰ	ἀνόρεκτᾰ
κλητική ὦ!		ἀνόρεκτοι		ἀνόρεκτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀνορέκτω	τὼ	ἀνορέκτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀνορέκτοιν	τοῖν	ἀνορέκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀνόρεκτος < ἀν- + ὀρέγω + -τος

Επίθετο

ἀνόρεκτος, -ος, -ον

1. (μεταφορικά) κακόκεφος, απρόθυμος, που δεν έχει όρεξη για κάτι

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Περὶ ἀρετῶν καὶ κακιῶν, 1250a @scaife.perseus

   σωφροσύνη δʼ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθʼ ἣν ἀνόρεκτοι γίνονται περὶ τὰς ἀπολαύσεις τῶν φαύλων ἡδονῶν.

2. που δεν έχει όρεξη για φαγητό

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Συμποσιακῶν προβλημάτων βιβλία, 6.2.1, 687d, (687c-687d), @scaife.perseus

   ἐκδηλότερον δὲ τοῦτο γίγνεται περὶ τὴν πεῖναν· ἐνδεεῖς γὰρ ἅμα πολλοὶ γίνονται καὶ ἀνόρεκτοι τῶν νοσούντων·

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Περὶ ἀοργησίας, Section 11, 460b, (460a-460b), @scaife.perseus

   ὡς γὰρ διʼ ὁμίχλης τὰ σώματα, καὶ διʼ ὀργῆς τὰ πράγματα μείζονα φαίνεται. διὸ δεῖ ταχὺ συμμνημονεύειν τῶν ὁμοίων, καὶ τοῦ πάθους ἔξωθεν ὄντας[*]ἀνυπόπτως, ἂν καθαρῷ τῷ λογισμῷ καὶ καθεστῶτι φαίνηται μοχθηρόν, ἐπιστραφῆναι, καὶ μὴ προέσθαι τότε μηδʼ ἀφεῖναι τὴν κόλασιν ὥσπερ σιτίον ἀνορέκτους γεγονότας.

3. (με παθητική σημασία, για φαγητό) ανεπιθύμητος

Συγγενικά

• ἀνορεκτέω
• ἀνορέκτως
• ἀνορεξία
• → και δείτε τη λέξη ὀρέγω

Πηγές

• ἀνόρεκτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.