ἀντίος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀντίος	ἡ	ἀντίᾱ	τὸ	ἀντίον
γενική	τοῦ	ἀντίου	τῆς	ἀντίᾱς	τοῦ	ἀντίου
δοτική	τῷ	ἀντίῳ	τῇ	ἀντίᾳ	τῷ	ἀντίῳ
αιτιατική	τὸν	ἀντίον	τὴν	ἀντίᾱν	τὸ	ἀντίον
κλητική ὦ!		ἀντίε		ἀντίᾱ		ἀντίον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀντίοι	αἱ	ἀντίαι	τὰ	ἀντίᾰ
γενική	τῶν	ἀντίων	τῶν	ἀντίων	τῶν	ἀντίων
δοτική	τοῖς	ἀντίοις	ταῖς	ἀντίαις	τοῖς	ἀντίοις
αιτιατική	τοὺς	ἀντίους	τὰς	ἀντίᾱς	τὰ	ἀντίᾰ
κλητική ὦ!		ἀντίοι		ἀντίαι		ἀντίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀντίω	τὼ	ἀντίᾱ	τὼ	ἀντίω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀντίοιν	τοῖν	ἀντίαιν	τοῖν	ἀντίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀντίος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂entíos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂ent- (πρόσωπο, μπροστά)

Επίθετο

ᾰ̓ντῐ́ος, -α, -ον

1. που βρίσκεται μπροστά
2. ενάντιος
3. αντίθετος

Παράγωγα

• ἐναντίος & παράγωγά του

Συγγενικά

• ἀντί

Πηγές

• ἀντίος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἀντίος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀντίος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.