ἀμφίγλωσσος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀμφίγλωσσος	τὸ ἀμφίγλωσσον	οἱ, αἱ ἀμφίγλωσσοι	τὰ ἀμφίγλωσσα
Γενική	τοῦ, τῆς ἀμφιγλώσσου	τοῦ ἀμφιγλώσσου	τῶν ἀμφιγλώσσων	τῶν ἀμφιγλώσσων
Δοτική	τῷ, τῇ ἀμφιγλώσσῳ	τῷ ἀμφιγλώσσῳ	τοῖς, ταῖς ἀμφιγλώσσοις	τοῖς ἀμφιγλώσσοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀμφίγλωσσον	τὸ ἀμφίγλωσσον	τοὺς, τὰς ἀμφιγλώσσους	τὰ ἀμφίγλωσσα
Κλητική	ἀμφίγλωσσε	ἀμφίγλωσσον	ἀμφίγλωσσοι	ἀμφίγλωσσα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀμφιγλώσσω
Γενική-Δοτική			ἀμφιγλώσσοιν

Ετυμολογία

ἀμφίγλωσσος < ελληνιστική κοινή και μεσαιωνική λέξη. ἀμφί- + γλῶσσα > -γλωσσος

Επίθετο

ἀμφίγλωσσος -ος -ον

1. διφορούμενος, που χησιμοποιεί διττή γλώσσα

   γυναῖκες ἀμφίγλωσσοι (Συνέσιος (π.373-π.414), 122D @books.google)

2. αμφίβολος, ασαφής

   τὸ τοῦ Ὁμήρου ἀμφίγλωσσον (Ευστάθιος Θεσσαλονίκης (π.1115-1195/6) Παρεκβολαὶ εἰς τὴν Ὁμήρου Ἰλιάδα καὶ Ὀδύσσειαν 489.19.)

Συνώνυμα

• ἀμφοτερόγλωσσος

Αναφορές

• «ἀμφίγλωσσος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.