ἀμφίγλωσσος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

• → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• «ἀμφίγλωσσος» - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀμφίγλωσσος	τὸ	ἀμφίγλωσσον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀμφιγλώσσου	τοῦ	ἀμφιγλώσσου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀμφιγλώσσῳ	τῷ	ἀμφιγλώσσῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀμφίγλωσσον	τὸ	ἀμφίγλωσσον
κλητική ὦ!		ἀμφίγλωσσε		ἀμφίγλωσσον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀμφίγλωσσοι	τὰ	ἀμφίγλωσσᾰ
γενική	τῶν	ἀμφιγλώσσων	τῶν	ἀμφιγλώσσων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀμφιγλώσσοις	τοῖς	ἀμφιγλώσσοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀμφιγλώσσους	τὰ	ἀμφίγλωσσᾰ
κλητική ὦ!		ἀμφίγλωσσοι		ἀμφίγλωσσᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀμφιγλώσσω	τὼ	ἀμφιγλώσσω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀμφιγλώσσοιν	τοῖν	ἀμφιγλώσσοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀμφίγλωσσος < αρχαία ελληνική ἀμφί- + γλῶσσα > -γλωσσος

Επίθετο

ἀμφίγλωσσος, -ος, -ον

1. (ελληνιστική κοινή) διφορούμενος, που χησιμοποιεί διττή γλώσσα

   γυναῖκες ἀμφίγλωσσοι (Συνέσιος (π.373-π.414), 122D @books.google)

2. (ελληνιστική κοινή) αμφίβολος, ασαφής

   τὸ τοῦ Ὁμήρου ἀμφίγλωσσον (⌘ Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Παρεκβολαί εὶς τὴν Ὁμήρου Ἰλιάδα, 489.19.)

Συνώνυμα

• ἀμφοτερόγλωσσος

Πηγές

• «ἀμφίγλωσσος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.