ἀλαζών

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἀλαζών	-	οἱ, αἱ ἀλαζόνες	-
Γενική	τοῦ, τῆς ἀλαζόνος	-	τῶν ἀλαζόνων	-
Δοτική	τῷ, τῇ ἀλαζόνι	-	τοῖς, ταῖς ἀλαζόσι	-
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἀλαζόνα	-	τοὺς, τὰς ἀλαζόνας	-
Κλητική	ἀλαζών	-	ἀλαζόνες	-
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀλαζόνε
Γενική-Δοτική			ἀλαζόνοιν

Ετυμολογία

ἀλαζών < ή από τη λέξη ἄλη (άσκοπη περιπλάνηση) ή από τον σκυθικό λαό των Ἀλαζώνων/Ἀλαζόνων (δηλαδή είτε ο λαός ονομάσθηκε έτσι λόγω πιθανόν των χαρακτηριστικών του ή ίσως αντιστρόφως το επίθετο προέκυψε από την ονομασία του λαού)

Ουσιαστικό

ἀλαζών αρσενικό και θηλυκό

1. ο περιπλανώμενος, ο αγύρτης, ο άστεγος, ο απατεώνας
2. ο καυχησιάρης

Επίθετο

ἀλαζών αρσενικό, γενική: του ἀλαζόνος, και θηλυκό η ἀλαζών, (διγενές), συγκριτικός βαθμός ἀλαζονέστερος, υπερθετικός αλαζονίστατος

• ο υπερόπτης, ο αλαζόνας, ο ματαιόδοξος, ο ξεδιάντροπος

• ἡδονὴ μὲν γὰρ ἁπάντων ἀλαζονίστατον : η ηδονή είναι η υπέρτατη απάτη (Πλ. Φίληβος 65c)

Συγγενικά

• ἀλαζονεία: αγυρτεία και κομπασμός/αλαζονεία
• ἀλαζονεύομαι : υποκρίνομαι, εξαπατώ και καυχιέμαι
• ἀλαζόνευμα : ο κομπασμός
• ἀλαζονικός,ή,όν : ο αλαζονικός, ο φαντασμένος, ο καυχησιάρης
• ἀλαζονίστατα και αλαζονίστατον