ἀκή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ᾰκη- ᾰκᾱ-
ονομαστική	ἡ	ἀκή	αἱ	ἀκαί
γενική	τῆς	ἀκῆς	τῶν	ἀκῶν
δοτική	τῇ	ἀκῇ	ταῖς	ἀκαῖς
αιτιατική	τὴν	ἀκήν	τὰς	ἀκᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἀκή		ἀκαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀκή < πρωτοελληνική *akā́ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂eḱ- (αιχμηρός)

Ουσιαστικό

ἀκή θηλυκό

• η αιχμή

Άλλες μορφές

• ᾰ̓κᾱ́ (δωρικός τύπος )
• ἠκή (ιωνικός τύπος )

Συγγενικά

• ἀκαχμένος

η λέξη ἀκὴ έδωσε στη νέα ελληνική και τις παρακάτω λέξεις:

• αγκίδα
• ακίδα
• ακόνι
• ακόνιτο
• ακόντιο