ἀθλητής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀθλητής	οἱ	ἀθληταί
γενική	τοῦ	ἀθλητοῦ	τῶν	ἀθλητῶν
δοτική	τῷ	ἀθλητῇ	τοῖς	ἀθληταῖς
αιτιατική	τὸν	ἀθλητήν	τοὺς	ἀθλητᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἀθλητᾰ́		ἀθληταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀθλητᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἀθληταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀθλητής < ἀθλέω < ἆθλον < *ἄϝεθλον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂weh₁- + *-dʰlom

Ουσιαστικό

ἀθλητής αρσενικό

1. αθλητής, πρωταθλητής
2. (μεταφορικά) για τους χριστιανούς μάρτυρες
3. (ως επίθετο)

   ἀθλητής ἵππος: άλογο αγώνων

4. (με γενική πράγματος) αυτός που διακρίνεται σε κάτι (καλό ή κακό)

   ἀθλητής πολέμου, ἀθλητής ἀρετῆς, ἀθλητής βδελυρίας

Πηγές

• ἀθλητής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀθλητής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.