ἀδυνατέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀδυνατέω < ἀδύνατ(ος) + -jω (ἀδύνατος : α στερητικό + δύναμαι)

Ρήμα

ἀδυνατέω - ἀδύνατῶ (συνηρημένο)

• είμαι αδύναμος, αδυνατώ, δεν δύναμαι, είμαι ανίκανος να

Κλίση

• Δόκιμοι τύποι: ἠδυνάτουν (παρατατικός), ἀδυνατήσω (μέλλων), ἠδυνάτησα (αόριστος)

Σύνταξη

• με τελικό απαρέμφατο

Συγγενικά

• ἀδύνατος (ο αδύναμος και όχι ο αδυνατισμένος της νεοελληνικής)
• ἀδυναμία
• ἀδυνασία