ἀγείρας

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀγείρᾱς	ἡ	ἀγείρᾱσᾰ	τὸ	ἀγεῖρᾰν
γενική	τοῦ	ἀγείρᾰντος	τῆς	ἀγειρᾱ́σης	τοῦ	ἀγείρᾰντος
δοτική	τῷ	ἀγείρᾰντῐ	τῇ	ἀγειρᾱ́σῃ	τῷ	ἀγείρᾰντῐ
αιτιατική	τὸν	ἀγείρᾰντᾰ	τὴν	ἀγείρᾱσᾰν	τὸ	ἀγεῖρᾰν
κλητική ὦ!		ἀγείρᾱς		ἀγείρᾱσᾰ		ἀγεῖρᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀγείρᾰντες	αἱ	ἀγείρᾱσαι	τὰ	ἀγείρᾰντᾰ
γενική	τῶν	ἀγειρᾰ́ντων	τῶν	ἀγειρᾱσῶν	τῶν	ἀγειρᾰ́ντων
δοτική	τοῖς	ἀγείρᾱσῐ(ν)	ταῖς	ἀγειρᾱ́σαις	τοῖς	ἀγείρᾱσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἀγείρᾰντᾰς	τὰς	ἀγειρᾱ́σᾱς	τὰ	ἀγείρᾰντᾰ
κλητική ὦ!		ἀγείρᾰντες		ἀγείρᾱσαι		ἀγείρᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀγείρᾰντε	τὼ	ἀγειρᾱ́σᾱ	τὼ	ἀγείρᾰντε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγείρᾰ́ντοιν	τοῖν	ἀγειρᾱ́σαιν	τοῖν	ἀγειρᾰ́ντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «νικήσας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ἀγείρας, ἀγείρασα, ἀγεῖραν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἤγειρα) του ρήματος ἀγείρω