ψιχίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ψιχίον	τὰ	ψιχίᾰ
γενική	τοῦ	ψιχίου	τῶν	ψιχίων
δοτική	τῷ	ψιχίῳ	τοῖς	ψιχίοις
αιτιατική	τὸ	ψιχίον	τὰ	ψιχίᾰ
κλητική ὦ!		ψιχίον		ψιχίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψιχίω
γεν-δοτ	τοῖν		ψιχίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψιχίον < αρχαία ελληνική (ψίξ) ψιχ- + υποκοριστικό επίθημα -ίον < αρχαία ελληνική ψίω

Ουσιαστικό

ψιχίον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) ψιχίο, ψίχουλο

  ※  Οὐκ ἔστιν καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπεν, Ναί, κύριε, καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. (Κατὰ Ματθαῖον Ευαγγέλιο, ιε 27)

Πηγές

• ψιχίον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ψιχίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.