ψευδόθεος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ψευδόθεος	οἱ	ψευδόθεοι
γενική	τοῦ	ψευδοθέου	τῶν	ψευδοθέων
δοτική	τῷ	ψευδοθέῳ	τοῖς	ψευδοθέοις
αιτιατική	τὸν	ψευδόθεον	τοὺς	ψευδοθέους
κλητική ὦ!		ψευδόθεε		ψευδόθεοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψευδοθέω
γεν-δοτ	τοῖν		ψευδοθέοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία grc

ψευδόθεος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ψευδό- + θεός

Ουσιαστικό

ψευδόθεος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (θρησκεία) θεός που είναι ψεύτικος, που δεν υπάρχει

Δείτε επίσης

• (καθαρεύουσα)

  ※  Ψευδόθεος, Βάκχε, και συ και την λιπαρωτάτην και ευχήν μου και πρός σε ιδού απέτεινα εις μάτην (Καλλιβούρσου Ιατρού, Νησιωτικά Έπη, Leipzig, Brockhaus, 1876[1])

  ※  αι σημεριναί σχολαί , αντικαθιστώσαι τους ναούς των εθνικών, ένθα λατρεύεται ο ψευδόθεος, εισίν η εστία της πλάνης και αι πύλαι του άδου , αίτινες μάχονται κατά της Εκκλησίας, αλλ' ου κατισχύσουσιν αυτής (Απόστολος Μακράκης, Αι τρεις φιλοσοφικαί πραγματείαι, τύποις Νικολάου Ρουσοπούλου, Αθήνα, 1867 [2]) [μεταγραφή σε μονοτονικό])

Πηγές

• τόμ. Δ΄ (Αθήνα 1906), σ. 679 - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών.