ψάλτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ψάλτης	οι	ψάλτες, ψάλτηδες & ψαλτάδες
γενική	του	ψάλτη	των	ψαλτών, ψάλτηδων & ψαλτάδων
αιτιατική	τον	ψάλτη	τους	ψάλτες, ψάλτηδες & ψαλτάδες
κλητική		ψάλτη		ψάλτες, ψάλτηδες & ψαλτάδες
Κατηγορία όπως «ράφτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψάλτης < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή ψάλτης < αρχαία ελληνική ψάλτης (εκτελεστής άρπας) < ψάλλω

Ουσιαστικό

ψάλτης αρσενικό (θηλυκό ψάλτρια)

• (θρησκεία, επάγγελμα) εκείνος που ψάλλει, κυρίως στην εκκλησία

  ※  Ο ψάλτης υπενύσταζε και έκαμνε «μετάνοιες» όρθιος στο στασίδι, κι' ο γέρο‑Δημητρός, ο πρώην νεωκόρος κ' επίτροπος επί των εξωκκλησίων, χωρίς ο νους του ν' αποσπάται απ' το παγγάρι και τα κηρία, έπαιρνε «δύο τροπάρια» καθιστός στο στασίδι.

  Τέλος ὁ γερο-Κονόμος λέγει εἰς τὸν Νταραδῆμον: ― Θὰ μᾶς πῇς τώρα καὶ κανένα τροπαράκι γιὰ τὴν καλὴ χρονιά; Μὴν ἐξέχασαν κανένα οἱ ψάλτηδες καὶ δὲν τὸ εἶπαν; ― Ἀληθινά, εἶπεν ὁ Νταραδῆμος, ἀπαράτησαν ἕνα μεγαλυνάριο, δὲν ξέρω πῶς τοὺς ἦρθε. «Μεγάλυνον, ψυχή μου, τὴν ἁγνὴν Παρθένον, τὴν γεννησαμένην Χριστὸν τὸν Βασιλέα». Μυστήριον ξένον… (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ἡ Ντελησυφέρω, 1904)

Συνώνυμα

• ιεροψάλτης
• (υμνών)
• (υμνητής)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ψάλλω

Μεταφράσεις

    ψάλτης

αγγλικά : cantor (en), chanter (en), chorister (en) γαλλικά : chantre (fr) ιταλικά : cantante (it)

---

Αυτή η σελίδα μπήκε στον κατάλογο των κλίσεων που χρειάζονται έλεγχο. Παρατηρήσεις:  Το δίχρονο ως βραχύ ψᾰλ- από το θέμα του μέλλοντα του ψάλλω

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ψάλτης	οἱ	ψάλται
γενική	τοῦ	ψάλτου	τῶν	ψαλτῶν
δοτική	τῷ	ψάλτῃ	τοῖς	ψάλταις
αιτιατική	τὸν	ψάλτην	τοὺς	ψάλτᾱς
κλητική ὦ!		ψάλτᾰ		ψάλται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ψάλτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ψάλταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψάλτης < ψάλλω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ψάλτης, -ου, αρσενικό (θηλυκό ψάλτρια)

1. εκείνος που παίζει κιθάρα ή άρπα

   ≈ συνώνυμα: κιθαριστής

2. (ελληνιστική σημασία , θρησκεία) εκείνος που ψάλλει, ο ψάλτης

Πηγές

• ψάλτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ψάλτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.