χυτρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	χυτρίς	αἱ	χυτρῖδες & χυτρίδες
γενική	τῆς	χυτρῖδος & χυτρίδος	τῶν	χυτρίδων
δοτική	τῇ	χυτρῖδῐ & χυτρίδῐ	ταῖς	χυτρῖσῐ(ν) & χυτρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	χυτρῖδᾰ & χυτρίδᾰ	τὰς	χυτρῖδᾰς & χυτρίδᾰς
κλητική ὦ!		χυτρίς*		χυτρῖδες & χυτρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χυτρῖδε & χυτρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		χυτρίδοιν
Εξαίρεση: και με μακρό και με βραχύ γιώτα στο θέμα. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «καρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χυτρίς < χύτρ(ος) ή χύτρ(α) + υποκοριστικό επίθημα -ίς

Ουσιαστικό

χυτρίς, -ῖδος/-ίδος θηλυκό

• είδος χύτρας, όπως και το χυτρίον

Πηγές

• χυτρίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χυτρίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.