χολόω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

χολόω < χόλος

Ρήμα

χολόω-χολώ (και χολάω, μέσο: χολόομαι-χολοῦμαι

1. θυμώνω κάποιον, τον εξοργίζω
2. εξοργίζομαι εγώ

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 763 (στίχοι 762-763)

   Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι, αἴ κεν Ἄρηα | λυγρῶς πεπληγυῖα μάχης ἐξαποδίωμαι;»

   Τάχα σ᾽ εμέ θα χολωθείς, πατέρ᾽, αν εγώ διώξω | μ᾽ ελεεινά κτυπήματα τον Άρη από την μάχην; »

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Συγγενικά

• χολή
• χολέρα
• χολώδης
• χόλος
• χολωτός