χαροποιός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	χαροποιός	η	χαροποιός & χαροποιά	το	χαροποιό
γενική	του	χαροποιού	της	χαροποιού & χαροποιάς	του	χαροποιού
αιτιατική	τον	χαροποιό	τη	χαροποιό & χαροποιά	το	χαροποιό
κλητική		χαροποιέ		χαροποιέ & χαροποιά		χαροποιό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	χαροποιοί	οι	χαροποιοί & χαροποιές	τα	χαροποιά
γενική	των	χαροποιών	των	χαροποιών	των	χαροποιών
αιτιατική	τους	χαροποιούς	τις	χαροποιούς & χαροποιές	τα	χαροποιά
κλητική		χαροποιοί		χαροποιοί & χαροποιές		χαροποιά
ομάδα '-ος -ος -ο & -α', Κατηγορία όπως «φθοροποιός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

χαροποιός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή χαροποιός < χαροποιέω < χαρ(ά) + -ο- + -ποιός

Προφορά

ΔΦΑ : /xa.ɾo.piˈos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χα‐ρο‐ποι‐ός

Επίθετο

χαροποιός, -ός/-ά, -ό

• (λόγιο) που προκαλεί χαρά, χαρμόσυνος

Μεταφράσεις

    χαροποιός

→ δείτε τη λέξη χαρμόσυνος

Πηγές

• χαροποιός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

χαροποιός < χαροποιέω < αρχαία ελληνική χαρ(ά) + -ο- + -ποιός

Επίθετο

χαροποιός, -ός, -όν

• (ελληνιστική κοινή) χαροποιός, που προκαλεί χαρά, χαρμόσυνος

Πηγές

• χαροποιός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.