φλογμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	φλογμός	οἱ	φλογμοί
γενική	τοῦ	φλογμοῦ	τῶν	φλογμῶν
δοτική	τῷ	φλογμῷ	τοῖς	φλογμοῖς
αιτιατική	τὸν	φλογμόν	τοὺς	φλογμούς
κλητική ὦ!		φλογμέ		φλογμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φλογμώ
γεν-δοτ	τοῖν		φλογμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φλογμός < φλέγμα < φλόξ

Ουσιαστικό

φλογμός, -οῦ αρσενικό

1. φλόγα, πυρ
2. λάμψη

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἑκάβη^w, στίχ. 474 (471-474)

   ἢ | Τιτάνων γενεάν | τὰν Ζεὺς ἀμφιπύρῳ κοιμί- | ζει φλογμῷ Κρονίδας;

   ή | των Τιτάνων τη γενιά | που ο Δίας ο Κρονίδης θανάτωσε | με διπλό αστροπελέκι;

   Μετάφραση (1994): Γιώργος Γεραλής, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

3. (μεταφορικά) έξαψη του πάθους
4. (ιατρική) φλεγμονή, πυρετός

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, (De prisca medicina), 19, @scaife.perseus

   Ὀδύναι δὲ καὶ καῦμα καὶ φλογμὸς ἔσχατος κατέχει μέχρι τινὸς, μέχρις ἂν τὰ ῥεύματα πεφθῇ καὶ γένηται παχύτερα, καὶ λήμη ἀπ αὐτέων ἴῃ·

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις φλέγω και φλόξ

Πηγές

• φλογμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φλογμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.