φιλαίακτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φιλαίακτος < φίλος και αἰάζω (κραυγάζω, θρηνώ)

Επίθετο

φιλαίακτος, ος, ον

• που του αρέσει ο θρήνος, η αθλιότητα, ο οδυρμός