υπέρθεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	υπέρθεση	οι	υπερθέσεις
γενική	της	υπέρθεσης*	των	υπερθέσεων
αιτιατική	την	υπέρθεση	τις	υπερθέσεις
κλητική		υπέρθεση		υπερθέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, υπερθέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υπέρθεση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὑπέρθε(σις) + -ση < ὑπερτίθημι < αρχαία ελληνική ὑπέρ + τίθημι

Συγχρονικά αναλύεται σε υπερ- + θέση.

για τον όρο της φυσικής: (σημασιολογικό δάνειο) αγγλική superposition.

Προφορά

ΔΦΑ : /iˈpeɾ.θe.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πέρ‐θε‐ση

Ουσιαστικό

υπέρθεση θηλυκό

1. (λόγιο, σπάνιο) τοποθέτηση από πάνω
2. (κβαντική φυσική) η κατάσταση κατά την οποία δύο ή περισσότερες κβαντικές θέσεις αθροίζονται, για να δώσουν μια άλλη έγκυρη κβαντική κατάσταση

Δείτε επίσης

• Κβαντική υπέρθεση στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    υπέρθεση

αγγλικά : superposition (en) γαλλικά : superposition (fr)

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)