τιμαριούχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	τιμαριούχος	οι	τιμαριούχοι
γενική	του/της	τιμαριούχου	των	τιμαριούχων
αιτιατική	τον/την	τιμαριούχο	τους/τις	τιμαριούχους
κλητική		τιμαριούχε		τιμαριούχοι
Κατηγορία όπως «ζωγράφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τιμαριούχος < τιμάρι(ον) + -ούχος < έχω

Προφορά

ΔΦΑ : /ti.ma.ɾiˈu.xos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τι‐μα‐ρι‐ού‐χος

Ουσιαστικό

τιμαριούχος αρσενικό ή θηλυκό

1. ο κάτοχος τιμαρίου, τσιφλικιού στην οθωμανική αυτοκρατορία, ο μεγαλοϊδιοκτήτης που αρχικά ήταν μόνον στρατιωτικός. Αργότερα, δεν ανήκε απαραίτητα στο στρατιωτικό σώμα.
2. παλιότερα έτσι αποκαλούσαν εκείνον που αυθαιρετούσε

Συνώνυμα

• τιμαριώτης
• σπαχής

Συγγενικά

• τιμαριωτισμός
• τιμάριο
• τιμαριωτικός

Μεταφράσεις

    τιμαριούχος