σύρραξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύρραξῐς	αἱ	συρράξεις
γενική	τῆς	συρράξεως	τῶν	συρράξεων
δοτική	τῇ	συρράξει	ταῖς	συρράξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύρραξῐν	τὰς	συρράξεις
κλητική ὦ!		σύρραξῐ		συρράξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συρράξει
γεν-δοτ	τοῖν		συρραξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύρραξις < συρράσσω, συρρακ- + -σις > -ξις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σύρραξη

Ουσιαστικό

σύρραξις, -εως θηλυκό

• χτύπημα ενός πάνω σε άλλο

Πηγές

• σύρραξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σύρραξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.