στασίασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στασίασῐς	αἱ	στασιάσεις
γενική	τῆς	στασιάσεως	τῶν	στασιάσεων
δοτική	τῇ	στασιάσει	ταῖς	στασιάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στασίασῐν	τὰς	στασιάσεις
κλητική ὦ!		στασίασῐ		στασιάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στασιάσει
γεν-δοτ	τοῖν		στασιασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στασίασις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στασιά(ζω) + -σις

Ουσιαστικό

στασίασις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (σε επιγραφή) συνώνυμο του αρχαίου στασιασμός: η στασίαση

  ※  στη δοτική Επιγραφή 1ος↑↓ αιώνας, Αρκαδία, Τεγέα V(2), 20, στίχ.15 @packhum

  ἔν τε τᾶι κοινᾶι στασιάσει ἀνεστράφη

Πηγές

• στασίασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.