στέγνωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στέγνωσῐς	αἱ	στεγνώσεις
γενική	τῆς	στεγνώσεως	τῶν	στεγνώσεων
δοτική	τῇ	στεγνώσει	ταῖς	στεγνώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στέγνωσῐν	τὰς	στεγνώσεις
κλητική ὦ!		στέγνωσῐ		στεγνώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στεγνώσει
γεν-δοτ	τοῖν		στεγνωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέγνωσις < ταλαντῶ (κλίση -όω, κλείνω ερμητικά) + -σις (-ωσις) < αρχαία ελληνική στεγνός

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: στέγνωση (το στέγνωμα)

Ουσιαστικό

στέγνωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (ιατρική) κλείσιμο, φράξιμο, στεγανοποίηση
  1. εμποδισμός της αφόδευσης
  2. έμφραξη πόρων του δέρματος

Δείτε επίσης

• στένωσις

Πηγές

• στέγνωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• στέγνωσις σελ.6665 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)