στέγασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	στεγᾰσι-, στεγᾰσε-
ονομαστική	ἡ	στέγασῐς	αἱ	στεγάσεις
γενική	τῆς	στεγάσεως	τῶν	στεγάσεων
δοτική	τῇ	στεγάσει	ταῖς	στεγάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στέγασῐν	τὰς	στεγάσεις
κλητική ὦ!		στέγασῐ		στεγάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στεγάσει
γεν-δοτ	τοῖν		στεγασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στέγασις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στεγά(ζω) + -σις (-ωσις) < στέγη

Ουσιαστικό

στέγασις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (σε επιγραφή) που καλύπτει ως στέγαση, η στέγη

  → χρειάζεται παράθεμα IG 42(1).102.214, (Επίδαυρος, 4ος αιώνας πκε)

  άλλες μορφές σε επιγραφές: στέγασσις, στέγαξις

  άλλες μορφές: στέγασμα

Πηγές

• στέγασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.