σμερδαλέος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	σμερδαλέος	ἡ	σμερδαλέᾱ	τὸ	σμερδαλέον
γενική	τοῦ	σμερδαλέου	τῆς	σμερδαλέᾱς	τοῦ	σμερδαλέου
δοτική	τῷ	σμερδαλέῳ	τῇ	σμερδαλέᾳ	τῷ	σμερδαλέῳ
αιτιατική	τὸν	σμερδαλέον	τὴν	σμερδαλέᾱν	τὸ	σμερδαλέον
κλητική ὦ!		σμερδαλέε		σμερδαλέᾱ		σμερδαλέον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	σμερδαλέοι	αἱ	σμερδαλέαι	τὰ	σμερδαλέᾰ
γενική	τῶν	σμερδαλέων	τῶν	σμερδαλέων	τῶν	σμερδαλέων
δοτική	τοῖς	σμερδαλέοις	ταῖς	σμερδαλέαις	τοῖς	σμερδαλέοις
αιτιατική	τοὺς	σμερδαλέους	τὰς	σμερδαλέᾱς	τὰ	σμερδαλέᾰ
κλητική ὦ!		σμερδαλέοι		σμερδαλέαι		σμερδαλέᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σμερδαλέω	τὼ	σμερδαλέᾱ	τὼ	σμερδαλέω
γεν-δοτ	τοῖν	σμερδαλέοιν	τοῖν	σμερδαλέαιν	τοῖν	σμερδαλέοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σμερδαλέος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)merd- (δαγκώνω, τσιμπώ, κεντρίζω)

Επίθετο

σμερδαλέος, -α, -ον (το θηλυκό στον ιωνικό τύπο: σμερδαλέη)

• τρομακτικός, τρομερός, φοβερός, φρικτός κ.λπ. να τον βλέπει κάποιος

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 21 (Φ. Μάχη παραποτάμιος.), στίχ. 255

  ἐπὶ στήθεσσι δὲ χαλκὸς σμερδαλέον κονάβιζεν

  ↪ κι' αχούσε απάς στα στήθια φρίκη ο χαλκός του (μετάφραση Πάλλη, Φ, 254 βικιθήκη)

  ↪ Ὅμοια πετοῦσε καὶ ὁ χαλκὸς στὰ στήθη του βροντοῦσε τρομακτικά (μετάφραση Πολυλά, Φ, 254 βικιθήκη)

Συγγενικά

• σμερδνός
• σμερδαλεότης
• σμερδαλέως

Πηγές

• σμερδαλέος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας.