σκαπέτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σκαπέτης	οι	σκαπέτες
γενική	του	σκαπέτη	των	σκαπετών
αιτιατική	τον	σκαπέτη	τους	σκαπέτες
κλητική		σκαπέτη		σκαπέτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκαπέτης < (άμεσο δάνειο) ιταλική scappat(o) + -ης, μετοχή του scappare (ξεφεύγω, δραπετεύω) < δημώδης λατινική *excappāre < *excappō < ex + cappa

Προφορά

ΔΦΑ : /skaˈpe.tis/

Ουσιαστικό

σκαπέτης αρσενικό

• (ιδιωματικό) (παρωχημένο) εργάτης που σκάβει ό,τι αφήνει το αλέτρι ή εργάζεται σε άλλες συμπληρωματικές εργασίες ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Συγγενικά

• σκαπετίζω, σκαπετάω
• σκαπέτισμα (δραπέτευση)
• σκαπουλάρω

Δείτε επίσης

αρχαία ελληνικά, από το σκάπτω:

• σκάπετος (τάφρος, λάκκος)
• σκαπέτωσις (αυλάκωση)

Μεταφράσεις

    σκαπέτης