σερέτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σερέτης	οι	σερέτηδες
γενική	του	σερέτη	των	σερέτηδων
αιτιατική	τον	σερέτη	τους	σερέτηδες
κλητική		σερέτη		σερέτηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σερέτης < τουρκική şirret < αραβική شر (sharrat)

Ουσιαστικό

σερέτης αρσενικό (θηλυκό σερέτισσα)

• (παρωχημένο, λαϊκότροπο) ζόρικος, δύστροπος, ευέξαπτος, μοχθηρός

  Αν είσαι φίνος μάγκας, πού 'ν' τα μπεγλέρια σου, / αν είσαι και σερέτης, πού 'ν' τα μαχαίρια σου; (Από το τραγούδι Ο Μανόλης ο χασικλής σε μουσική Γιάννη Δραγάτση-Ογδοντάκη και στίχους Κώστα Μαρσέλου-Νούρου)

  Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης, έπαψε να ζει ρεμπέτης, / θέλει πλούτη και παλάτια και της Κάρμεν τα δυο μάτια. (Από το τραγούδι Ο Αντώνης ο βαρκάρης σε μουσική και στίχους Σπύρου Περιστέρη)

Συγγενικά

• σερέτικος
• σερετιά
• σερετιλίκι

Μεταφράσεις

    σερέτης

τουρκικά : şirret (tr)