σαῦλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	σαῦλος	ἡ	σαύλη	τὸ	σαῦλον
γενική	τοῦ	σαύλου	τῆς	σαύλης	τοῦ	σαύλου
δοτική	τῷ	σαύλῳ	τῇ	σαύλῃ	τῷ	σαύλῳ
αιτιατική	τὸν	σαῦλον	τὴν	σαύλην	τὸ	σαῦλον
κλητική ὦ!		σαῦλε		σαύλη		σαῦλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	σαῦλοι	αἱ	σαῦλαι	τὰ	σαῦλᾰ
γενική	τῶν	σαύλων	τῶν	σαύλων	τῶν	σαύλων
δοτική	τοῖς	σαύλοις	ταῖς	σαύλαις	τοῖς	σαύλοις
αιτιατική	τοὺς	σαύλους	τὰς	σαύλᾱς	τὰ	σαῦλᾰ
κλητική ὦ!		σαῦλοι		σαῦλαι		σαῦλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σαύλω	τὼ	σαύλᾱ	τὼ	σαύλω
γεν-δοτ	τοῖν	σαύλοιν	τοῖν	σαύλαιν	τοῖν	σαύλοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «πρῶτος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σαῦλος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

σαῦλος, -η, -ον

1. που βαδίζει σαν τη χελώνα, με βηματάκια
2. (για άλογο) που βαδίζει καμαρωτά
3. (κατ’ επέκταση) θηλυπρεπής, που βαδίζει σαν τις εταίρες και τις βακχεύτριες

Συγγενικά

• σαυλόομαι
• σαύλωμα
• σαυλοπρωκτιάω

Πηγές

• σαῦλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σαῦλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.