σέλαχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σέλαχος	τὰ	σελάχη & σελάχεᾰ
γενική	τοῦ	σελάχους αιολικός σελάχευς & σελάχεος	τῶν	σελαχῶν & σελαχέων
δοτική	τῷ	σελάχει & σελάχεῐ̈	τοῖς	σελάχεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	σέλαχος	τὰ	σελάχη & σελάχεα
κλητική ὦ!		σέλαχος		σελάχη & σελάχεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σελάχει & σελάχεε
γεν-δοτ	τοῖν		σελαχοῖν & σελαχέοιν
Συνήθως στον πληθυντικό.
3η κλίση, Κατηγορία 'στέλεχος' όπως «στέλεχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σέλαχος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σέλαχος ουδέτερο (συνήθως στον πληθυντικό)

• (ψάρι) σελάχι

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, De muliebribus Περί Γυναικείων, 1.66, @scaife.perseus

  ἰχθύσι τοῖσι σελάχεσι

  ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 6, 10 @scaife.perseus

  Τὰ μὲν γὰρ σελάχη ζῳοτοκεῖ, τὸ δὲ τῶν ἄλλων γένος ἰχθύων ᾠοτοκεῖ.

Πηγές

• σέλαχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.