σάρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σᾰρωσι-, σᾰρωσε-
ονομαστική	ἡ	σάρωσῐς	αἱ	σαρώσεις
γενική	τῆς	σαρώσεως	τῶν	σαρώσεων
δοτική	τῇ	σαρώσει	ταῖς	σαρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σάρωσῐν	τὰς	σαρώσεις
κλητική ὦ!		σάρωσῐ		σαρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σαρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		σαρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σάρωσις < σαρῶ (κλίση σαρόω) + -σις (-ωσις) < → δείτε το αρχαίο σαίρω και grc (σκουπίζω

Ουσιαστικό

σάρωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) σάρωση, σάρωμα (όπως των φύλλων στο σκούπισμα)

  ≈ συνώνυμα: σάρωμα

Πηγές

• σάρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.