ρήτορας
Ελληνικά (el) Επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ο | ρήτορας | οι | ρήτορες |
| γενική | του | ρήτορα | των | ρητόρων |
| αιτιατική | τον | ρήτορα | τους | ρήτορες |
| κλητική | ρήτορα | ρήτορες | ||
| όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία Επεξεργασία
- ρήτορας < αρχαία ελληνική ῥήτωρ
ΠροφοράΕπεξεργασία
- ΔΦΑ : /ˈɾi.to.ɾas/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : ρή‐το‐ρας
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
ρήτορας αρσενικό
- ο ομιλητής· που εκφωνεί ένα λόγο, π.χ. στη Βουλή ή σε δικαστήριο ή από τον άμβωνα ή σε εορτασμούς
- ※ Ὁ Χάρος ὁ ἀχόρταγος τὸν βρῆκε / ἀπὸ πιοτὰ διάφορα στουπί, / καὶ ρήτορας κανένας δὲν ἐβγῆκε / τὰ τόσα θαύματά του νὰ μᾶς πῇ. (Γεώργιος Σουρής, Ο Μπουρδούσης, 1883)
- ο ικανός ομιλητής
- ο δάσκαλος της ρητορικής τέχνης
