πυρωπός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πυρωπός	τὸ	πυρωπόν
γενική	τοῦ/τῆς	πυρωποῦ	τοῦ	πυρωποῦ
δοτική	τῷ/τῇ	πυρωπῷ	τῷ	πυρωπῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πυρωπόν	τὸ	πυρωπόν
κλητική ὦ!		πυρωπέ		πυρωπόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πυρωποί	τὰ	πυρωπᾰ́
γενική	τῶν	πυρωπῶν	τῶν	πυρωπῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	πυρωποῖς	τοῖς	πυρωποῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πυρωπούς	τὰ	πυρωπᾰ́
κλητική ὦ!		πυρωποί		πυρωπᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πυρωπώ	τὼ	πυρωπώ
γεν-δοτ	τοῖν	πυρωποῖν	τοῖν	πυρωποῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πυρωπός < (πῦρ) πυρ- + -ωπός (ὤψ)

Επίθετο

πυρωπός, -ός, -όν

1. με όψη κόκκινη, κοκκινωπός
2. λαμπερός

   ⮡  κοσμοῦνται δ᾽ οἱ παῖδες χρυσῷ, τὸ πυρωπὸν τιθεμένων ἐν τιμῇ (Χρειάζεται στοιχεία)

3. πυρώδης, όμοιος με πυρ

   ⮡  πυρωπὸν ἐκ Διὸς μολεῖν κεραυνόν

Ουσιαστικό

πυρωπός αρσενικό

• ίσως είδος κοκκινωπού μπρούτζου

Πηγές

• πυρωπός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πυρωπός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.