προσκαθήμενος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	προσκαθήμενος	η	προσκαθήμενη	το	προσκαθήμενο
γενική	του	προσκαθήμενου	της	προσκαθήμενης	του	προσκαθήμενου
αιτιατική	τον	προσκαθήμενο	την	προσκαθήμενη	το	προσκαθήμενο
κλητική		προσκαθήμενε		προσκαθήμενη		προσκαθήμενο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	προσκαθήμενοι	οι	προσκαθήμενες	τα	προσκαθήμενα
γενική	των	προσκαθήμενων	των	προσκαθήμενων	των	προσκαθήμενων
αιτιατική	τους	προσκαθήμενους	τις	προσκαθήμενες	τα	προσκαθήμενα
κλητική		προσκαθήμενοι		προσκαθήμενες		προσκαθήμενα
ομάδα 'εισαγόμενος', Κατηγορία όπως «εισαγόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

προσκαθήμενος < αρχαία ελληνική προσκαθήμενος, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος προσκάθημαι / προσκαθέζομαι

Προφορά

ΔΦΑ : /pɾo.skaˈθi.me.nos/ & /pɾos.kaˈθi.me.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : προ‐σκα‐θή‐με‐νος

παλιότερος συλλαβισμός : προσ‐κα‐θή‐με‐νος

Επίθετο

προσκαθήμενος

• (ιστορία, Βυζαντινή Αυτοκρατορία) αγρότης «δεμένος» με τη γη που καλλιεργεί, που «δεν μπορεί» να εγκαταλείψει το κτήμα που εργάζεται χωρίς τη συναίνεση του ιδιοκτήτη κι ούτε ν’ αλλάξει επάγγελμα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κάθομαι

Μεταφράσεις

    προσκαθήμενος

αγγλικά : settler (en)