πραγματευτής

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ουσιαστικό

πραγματευτής αρσενικό

• (επάγγελμα) μορφή του πραματευτής χωρίς αφομοίωση του γάμα

  ※  15ος αιώνας ⌘ Γεώργιος Χοῦμνος, Κοσμογονία, 1583

  Πραγματευτάδες, ξεύρετε […]

Κλιτικοί τύποι

• πραγματευτάδες (πληθυντικός)

Πηγές

• πραματευτής (& πραγμ-) - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πραγμᾰτευτα-
ονομαστική	ὁ	πραγματευτής	οἱ	πραγματευταί
γενική	τοῦ	πραγματευτοῦ	τῶν	πραγματευτῶν
δοτική	τῷ	πραγματευτῇ	τοῖς	πραγματευταῖς
αιτιατική	τὸν	πραγματευτήν	τοὺς	πραγματευτᾱ́ς
κλητική ὦ!		πραγματευτᾰ́		πραγματευταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πραγματευτᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		πραγματευταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πραγματευτής < αρχαία ελληνική πραγματεύ(ομαι) + -τής < πρᾶγμα

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: πραματευτής ⇒ νέα ελληνικά: πραματευτής

Ουσιαστικό

πραγματευτής, -οῦ αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (επάγγελμα) ο ασχολούμενος με το εμπόριο, άνθρωπος του εμπορίου, εμπορρικός αντιπρόσωπος, εμπορικός πράκτορας

  ※  1ος/2ος↓ αιώνας ⌘ Πλούταρχος Περὶ τοῦ μὴ δεῖν δανείζεσθαι, 831.A.2

  ἄλλος δ΄ ἐξ ἄλλου δέχεται τοκιστὴς ἢ πραγματευτὴς

Συγγενικά

• πραγμάτευμα
• πραγματευτικός

→ και δείτε τις λέξεις πραγματεύομαι και πρᾶγμα

Πηγές

• πραγματευτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.