ποιότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ποιοτητ-
ονομαστική	ἡ	ποιότης	αἱ	ποιότητες
γενική	τῆς	ποιότητος	τῶν	ποιοτήτων
δοτική	τῇ	ποιότητῐ	ταῖς	ποιότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ποιότητᾰ	τὰς	ποιότητᾰς
κλητική ὦ!		ποιότης		ποιότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ποιότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ποιοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ποιότης < αοριστολογικό ποιό(ς) (< ερωτηματική αντωνυμία ποῖος) + -της

Ουσιαστικό

ποιότης, -ητος θηλυκό

• ποιότητα

  ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Πλάτων, Θεαίτητος, 182a @scaife.perseus όπου απολογείται γι' αυτό το «ἀλλόκοτον ὄνομα»

  […] καὶ τὸ μὲν πάσχον αἰσθητικὸν ἀλλʼ οὐκ αἴσθησιν ἔτι γίγνεσθαι, τὸ δὲ ποιοῦν ποιόν τι ἀλλʼ οὐ ποιότητα; ἴσως οὖν ἡ ποιότης ἅμα ἀλλόκοτόν τε φαίνεται ὄνομα καὶ οὐ μανθάνεις ἁθρόον λεγόμενον· κατὰ μέρη οὖν ἄκουε.

  […] καὶ ὅτι τὸ πάσχον γίνεται κάτι ποὺ αἰσθάνεται ὄχι ὅμως καὶ αἴσθημα, ἐνῶ τὸ ποιοῦν γίνεται κάτι ποιοτικὸ ὄχι ὅμως καὶ ποιότητα; Ἴσως ὅμως ἡ ποιότητα φαίνεται ἀλλόκοτο ὄνομα καὶ συνάμα δὲν τὸ καταλαβαίνεις ὅταν λέγεται γενικά. Ἄκουσέ τὸ λοιπὸν κατὰ τὰ μέρη του. (Μετάφραση: Ιωάννης Ν. Θεοδωρακόπουλος, Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα, 1980)

Πηγές

• ποιότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ποιότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.