πεποίθησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πεποίθησῐς	αἱ	πεποιθήσεις
γενική	τῆς	πεποιθήσεως	τῶν	πεποιθήσεων
δοτική	τῇ	πεποιθήσει	ταῖς	πεποιθήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πεποίθησῐν	τὰς	πεποιθήσεις
κλητική ὦ!		πεποίθησῐ		πεποιθήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πεποιθήσει
γεν-δοτ	τοῖν		πεποιθησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πεποίθησις < αρχαία ελληνική πέποιθ(α) (παρακείμενος του πείθω) + -ησις

Ουσιαστικό

πεποίθησις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η πεποίθηση

Πηγές

• πεποίθησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.