πεντηκονταετηρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πεντηκονταετηρίς	αἱ	πεντηκονταετηρίδες
γενική	τῆς	πεντηκονταετηρίδος	τῶν	πεντηκονταετηρίδων
δοτική	τῇ	πεντηκονταετηρίδῐ	ταῖς	πεντηκονταετηρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πεντηκονταετηρίδᾰ	τὰς	πεντηκονταετηρίδᾰς
κλητική ὦ!		πεντηκονταετηρίς*		πεντηκονταετηρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πεντηκονταετηρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		πεντηκονταετηρίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πεντηκονταετηρίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πεντηκοντα- + -ετηρίς

Ουσιαστικό

πεντηκονταετηρίς, -ίδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (σε σχόλια) πεντηκονταετηρίδα, περίοδος πενήντα χρόνων

Πηγές

• πεντηκονταετηρίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.