ουρανομήκης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο/η	ουρανομήκης	το	ουρανόμηκες
γενική	του/της	ουρανομήκους*	του	ουρανομήκους
αιτιατική	τον/την	ουρανομήκη	το	ουρανόμηκες
κλητική		ουρανομήκη		ουρανόμηκες
↓ πτώσεις	πληθυντικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ουρανομήκεις	τα	ουρανομήκη
γενική	των	ουρανομήκων	των	ουρανομήκων
αιτιατική	τους/τις	ουρανομήκεις	τα	ουρανομήκη
κλητική		ουρανομήκεις		ουρανομήκη
* Και προφορικός τύπος σε -η στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνήθης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ουρανομήκης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική οὐρανομήκης. Συγχρονικά αναλύεται σε ουρανο- + -μήκης.

Προφορά

ΔΦΑ : /u.ɾa.noˈmi.cis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ου‐ρα‐νο‐μή‐κης

ομόηχο: ουρανομήκεις

Επίθετο

ουρανομήκης, -ης, ουρανόμηκες

1. (λόγιο) που φτάνει ως τον ουρανό
2. (λόγιο, μεταφορικά, για ήχο) πολύ έντονος, βροντερός

   ↪ ουρανομήκεις ιαχές και ζητωκραυγές

Μεταφράσεις

    ουρανομήκης

Πηγές

• ουρανομήκης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• ουρανομήκης - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)