νικῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Μετοχή

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	νικῶν	ἡ	νικῶσᾰ	τὸ	νικῶν
γενική	τοῦ	νικῶντος	τῆς	νικώσης	τοῦ	νικῶντος
δοτική	τῷ	νικῶντῐ	τῇ	νικώσῃ	τῷ	νικῶντῐ
αιτιατική	τὸν	νικῶντᾰ	τὴν	νικῶσᾰν	τὸ	νικῶν
κλητική ὦ!		νικῶν		νικῶσᾰ		νικῶν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	νικῶντες	αἱ	νικῶσαι	τὰ	νικῶντᾰ
γενική	τῶν	νικώντων	τῶν	νικωσῶν	τῶν	νικώντων
δοτική	τοῖς	νικῶσῐ(ν)	ταῖς	νικώσαις	τοῖς	νικῶσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	νικῶντᾰς	τὰς	νικώσᾱς	τὰ	νικῶντᾰ
κλητική ὦ!		νικῶντες		νικῶσαι		νικῶντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	νικῶντε	τὼ	νικώσᾱ	τὼ	νικῶντε
γεν-δοτ	τοῖν	νικώντοιν	τοῖν	νικώσαιν	τοῖν	νικώντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'τιμῶν' όπως «τιμῶν» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

νικῶν, νικῶσα, νικῶν

• συνηρημένη μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος νικῶ (ασυναίρετη: νικάων)
  1. ονομαστική και κλητική ενικού, αρσενικού γένους
  2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

νικῶν θηλυκό

• γενική πληθυντικού του νίκη

  νέα ελληνικά: των νικών

νικῶν ουδέτερο

• γενική πληθυντικού του νῖκος