νεκροθάφτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	νεκροθάφτης	οι	νεκροθάφτες
γενική	του	νεκροθάφτη	των	νεκροθαφτών
αιτιατική	τον	νεκροθάφτη	τους	νεκροθάφτες
κλητική		νεκροθάφτη		νεκροθάφτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νεκροθάφτης < ελληνιστική κοινή νεκροθάπτης < νεκρός + θάπτω

Προφορά

ΔΦΑ : /ne.kɾoˈθa.ftis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : νε‐κρο‐θά‐φτης

Ουσιαστικό

νεκροθάφτης αρσενικό

1. (επάγγελμα) αυτός που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει την ταφή ενός νεκρού

   ≈ συνώνυμα: κοράκι

2. (μεταφορικά) αυτός που με τις ενέργειές του συντελεί στην καταστροφή ενός πράγματος

   Ο πρόεδρος- «νεκροθάφτης» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (Το Βήμα, 6-09-2009)

Μεταφράσεις

    νεκροθάφτης

αγγλικά : gravedigger (en) γαλλικά : croque-mort (fr), fossoyeur (fr)