μετριότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μετριότης	αἱ	μετριότητες
γενική	τῆς	μετριότητος	τῶν	μετριοτήτων
δοτική	τῇ	μετριότητῐ	ταῖς	μετριότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μετριότητᾰ	τὰς	μετριότητᾰς
κλητική ὦ!		μετριότης		μετριότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μετριότητε
γεν-δοτ	τοῖν		μετριοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μετριότης < μέτριο(ς) + -της

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: μετριότητα

Ουσιαστικό

μετριότης, -ητος θηλυκό

1. μετριοπάθεια, όχι υπερβολή
2. μεσαία κατάσταση

Πηγές

• μετριότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μετριότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.