μεδέουσα

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μεδέουσα < μεδέων < μέδω

Ουσιαστικό

μεδέουσα θηλυκό

• προστάτιδα

χαϊρε, θεά, Σαλαμἰνος ἐϋκτιμἐνηι μεδέουσα (από ύμνο στην Αφροδίτη)

ω πολιούχε Παλλάς, ω της ιερωτάτης απασών πολέμω τε και ποιηταίς δυνάμει θ' υπερφερούσης μεδέουσα χώρας (Αριστοφάνους Ιππείς 581-585)