μακρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μακρότης	αἱ	μακρότητες
γενική	τῆς	μακρότητος	τῶν	μακροτήτων
δοτική	τῇ	μακρότητῐ	ταῖς	μακρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μακρότητᾰ	τὰς	μακρότητᾰς
κλητική ὦ!		μακρότης		μακρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μακρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		μακροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μακρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μακρό(ς) + -της

Ουσιαστικό

μακρότης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η μακρότητα, η ιδιότητα του μακρός
  1. όπως των ημερών
  2. (γραμματική) όπως των συλλαβών: μακρόχρονος

Πηγές

• μακρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.